Verslag van de GR 5...Een eindeloos pad
verslag van België
Zaterdag 30 april 2005
Stavelot centrum - Vielsalm
Afstand 15.9 km
Het is 6.15 uur in de morgen als in Mierlo de wekker luid afgaat. Verschrikt doen we het licht aan. De laatste dingetjes in de auto leggen. Het beloofd goed weer te worden. In de morgen was het nog enigszins bewolkt. De vandaag te lopen route ging van Stavelot tot Vielsalm. Eerst naar Nieuwstadt waar we om 8.00 Uur afgesproken hadden met Wilma en John die ons deze dagen vergezellen. In Nieuwstadt aangekomen, was de koffie inmiddels bruin. Nadat we in Luik in een aardige file terecht kwamen gingen we op naar Vielsalm waar we één auto achterlieten op een camping (Les Neufs pres), en we met de andere auto doorreden naar Stavelot. We hadden er duidelijk zin in. Stavelot is een van de oudste Belgische steden en de oprichting dateerd van 648. In 1944 had de stad verschrikkelijk te lijden van het Ardennenoffensief. We waren Stavelot nog niet uit of we verliepen ons al gedeeltelijk. Een eerste flinke klim. Al snel kregen ook onze schoenen de eerste vuurdoop bij een modderig pad. Steeds heuveltje op en heuveltje af. We genoten zichtbaar. We kregen een mooi uitzicht over de stad en het museum, wat in 2002 geheel gerenoveerd is en waar drie verschillende musea bij elkaar gevoegd zijn.
We kletsten lekker bij over van alles en nog wat. De tocht verliep sneller dan de planning was en we laste een verdiende pauze in. Zon op de toet, oordopjes in de oren met wat denkmuziek en genieten. Al snel liepen we Vielsalm binnen. Langs een oude kerk en weldra stonden we oog in oog met een goed uitziend restaurant. Eerst even het bier proberen, dat hadden we wel verdiend. Oei. We kregen een grote bel Palm voor onze neus. Dat tikt aan bij de inmiddels opgelopen temperatuur. Als we morgen een flinke wandeling willen maken, moeten we er op dit moment geen drie van drinken. We hielden het netjes. Terug naar de camping. De laatste tent in gereedheid gebracht, douchen, en natuurlijk zorgen dat de drankjes koud liggen. In de avond gingen we terug naar het restaurant waar we lekker aten. Nog even een rondwandeling door het dorp waar we getuige waren van een serenade van de plaatselijke harmonie. Op de camping aangekomen we de eerste beginselen van het rikken bijgebracht. Een typisch Brabants kaartspel. Ja, zo in den beginne kost zoiets altijd wat moeite. Pret voor tien. We waren de laatste op de camping waar het echt stil werd. De dag duurt niet lang genoeg, de nacht was al lang gevallen, de vogels waren verstild, een heldere sterrenhemel, een ruisende bergbeek op de achtergrond en verder alleen maar rust, met af en toe een onderbreking van een trein die, zoals elke dag en nietsvermoedend over welke gebeurtenis dan ook, met geraas langsdenderde van Ettelbruck naar Vielsalm. Het kaarsje ging bij ons langzaam uit.
