Verslag van de GR 5...Een eindeloos pad
verslag van Luxemburg
Zaterdag 3 september 2005
Wasserbillig - Ehnen
Afstand 26,8 km
Zaterdag, erg vroeg in de morgen. Opstaan. Ik heb gedouched en broodjes gehaald bij de bakker die nog geen 100 meter verder ligt. Om half acht ging de zaak open, rook de warme broodjes op straat al, en ik was daar de eerste klant. Kwart voor negen vertrokken we vanuit Wasserbillig. Op weg richting Grevenmacher. Klein stukje afgesneden. We lopen langs een grote weg met een tiental tankstations die elkaar werkelijk geen cent toegeven. (scheelt wel wat in t.o.v. Nederland) Komen langs een ijzerverwerkingsbedrijf, en prachtige wijnvelden. Kwart voor tien lopen we Grevenmacher binnen, dan langs de plaatsen Machtum, Ahn en Wormeldange-haut naar Ehnen. De Moezel bepaald ons pad.
In het plaatselijk cafe geinformeerd naar de vertrektijden van de bussen en van daaruit de terugreis met de bus vanaf Ehnen naar luxemburg. Midden door de stad naar het treinstation gelopen, alwaar de winkels nog goede zaken doen. Daar de trein genomen richting Diekirch. We kregen een heel pak kaartjes mee. (zes of zeven kaartjes die we allemaal hadden we moeten stempelen in een automaat die het overigens niet deed.) Nog even ten overvloede verteld dat we slechts twee kaartjes nodig hadden. We moesten overstappen in de plaats Ettelbruck. (het is half zeven in de avond) Half uur wachten. Notabene slechts een halte verwijderd van Diekirch. In Diekirch aangekomen gaan we naar de parkeerplek waar onze auto gelukkig nog in ongeschonden staat aanwezig is.
Even een hapje eten in Diekirch en toen naar de camping aan de sure in Diekirch. We komen pas binnen als het al bijna donker is. Tentje opzetten nabij het water en nog even gaan douchen. Het was opvallend rustig op die fraaie plek aan het water. Wat rondlopen en gaan slapen. In de ochtend (half zes) gewekt door vissers die af en aan reden op de nabij gelegen parall elweg. Viswedstrijd in volle hevigheid. Hebben wij weer. Grootse verhalen over hoe groot die vissen zijn die ze gaan vangen. Zou het daarom misschien zo rustig zijn op die fraaie plekjes langs het water? Tentje inpaken en wegwezen hier. Nog even gekletst met een visser en onderweg veel te duur gelunchd in een wegrestaurant. (we leren het ook nooit) Moe maar voldaan weer terug op het nest. Terugkijkend op een aantal mooie (wandel)dagen. We kunnen de Franse grens bijna ruiken. Zouden we er dit jaar nog komen?
