Verslag van de GR 5...Een eindeloos pad
verslag van Luxemburg
Vrijdag 2 september 2005
Echternach - Wasserbillig
Afstand 23,2 km
Vrijdag rond negen uur vertrek vanaf de camping in Echternach. Het was nog vroeg. Echternach nog in diepe rust. Nog net in de gelegenheid om wat broodjes te kopen voor onderweg bij de bakker die net, al luid toeterend, gearriveerd was op de camping. (jammer dan voor de eventuele uitslapers, je bent er tenslotte voor uit te rusten) In de ochtend een lekker zonnetje. Langs de sure lopen we richting het busstation. (aldaar wat info gevraagd over de te volgen busreis voor de volgende dag) Wat inkopen gedaan en nog even naar de kerk gelopen die nu geopend was. (ehemalige Abtei Sankt Willibrord) We willen tenslotte niet alleen lopen van A naar B maar willen ook graag nog wat zien.
Om kwart voor een lopen we de plaats Rosport binnen. Fraai zicht vanaf de berg zo door de boompjes naar beneden. Kerkje aldaar bezocht en gefotografeerd. In het parkje pauze gehouden onder een boompje (treuriep) nabij voormalige huis van Henri Owen Tudor. (een bekend ingenieur) Aldaar wat soep gemaakt. Omstanders keken verbaasd naar ons. We wilde graag de ogen even dicht doen maar daar had ik geen rust voor en dus maar snel doorgelopen. Kwart voor drie komen we tenslotte in Gierstenklaus. Het is verschrikkelijk warm. We gaan een wc huisje binnen waar we (wij)water kunnen "lenen" , ons wat kunnen verfrissen, en een plasje doen. Mooie service.
Het pad voert soms onder half omgevallen bomen door die we moeten dwarsen soms op handen en voeten. Half zes...... moe maar voldaan Meursdorf binnen. We hadden ons (al)weer wat verlopen. In de omweg hadden we even geen zin meer in. In Meursdorf was trouwens ook geen camping. Alleen vlak over de grens. (in Duitsland) Bus genomen naar Wasserbillig. Vanaf die plek zijn ook de eerste wijnvelden zichtbaar. In Wasserbillig vragen naar de camping. Deze ligt aan de Sure. We vragen of er nog plek is. "Ganz voll", zegt de, al wat oudere, dame...zonder te knipperen met haar ogen. Na enige aarzeling...een klein plekje was er misschien wel, tussen de dissels van de stacaravans. Daar hadden wij dus geen zin in en vroegen naar een andere camping. Plots was er nog een veel beter plekje vrij wat ons meer beviel. De camping ligt aan de Sure. Weer pasta gegeten. We kunnen bijna geen pasta meer zien. In de avond een wandeling gemaakt langs de Moezel en naar het punt gekeken waar de Sure de Moezel instroomt. We nemen een lekker wijntje aan het water en kijken naar het Duitse gedeelte, zien de zon zakken in het water, kletsen nog even met de talrijke vissers, en genieten van alles. In de ochtend even de was gedaan in het mannen-urinoir totdat een jonge dame haar aanspreekt met de woorden:"Sprechen Sie Deutch" en haar attent maakte dat dit toch echt bedoeld was als een mannenurinoir. Met een rood hoofd alles weer snel bij elkaar gepakt, uitgespoeld en veilig opgeborgen in een plastic zak.
